آسایشگاه ترسناک وستون یا همان تیمارستان روانی ترانس آلگینی یکی از ترسناک‌ترین آسایشگاه‌های دنیا به حساب می‌آید که درباره آن داستان‌های بی‌شماری وجود دارد و در همه آنها معمولاً وجود ارواح اثبات شده است. این آسایشگاه جاذبه تاریخی و ترسناک می‌باشد که افراد زیادی از آن بازدید می‌کنند اگر شما نیز به تفریحات ترسناک علاقمند هستید تا آخر این مقاله ما را همراهی کنید، چراکه ما در این مقاله شما را به صورت کامل با آسایشگاه ترسناک در وستون آشنا خواهیم کرد.
آشنایی با آسایشگاه ترسناک در وستون
این آسایشگاه یک آسایشگاه تاریخی به حساب می‌آید که در وستون، ویرجینیای غربی ایالات متحده واقع گردیده است.
در اواسط قرن نوزدهم این آسایشگاه تاسیس گردید و تا سال ۱۹۹۴ یعنی تا زمان بسته شدن آن به عنوان یک بیمارستان روانی به فعالیت خود ادامه می‌داد.
عظمت و زیبایی این ساختمان و نیز معماری گوتیک بی‌نظیر آسایشگاه وستون آن را به یکی از بزرگترین ساختمان‌های سنگ تراشی به وسیله دست در آمریکای شمالی تبدیل نموده است.
این آسایشگاه با ظاهر گیرا و خیره کننده، نمای بیرونی‌اش آجرهای قرمز دارای برج‌های برجسته، جزئیات پرآذین و پنجره‌های قوسی است.
داخل این آسایشگاه نیز همانند نمای بیرونی آن زیبا و چشمگیر است. به طوری که دارای اتاق‌های بزرگ، راهروهای طولانی و عناصر تاریخی به سبک معماری آن دوران، می‌باشد.
اما نباید به ظاهر زیبای این آسایشگاه توجه کنید. در سال ۱۸۶۳ این آسایشگاه افتتاح گردید و باید در این محل بیماران روانی درمان می‌شدند ولی به شکنجه این بیماران در این آسایشگاه پرداخته شد.
این آسایشگاه ترسناک در وستون، دارای ظرفیت ۲۵۰ نفره می‌باشد. همچنین این آسایشگاه، اتاق‌های منحصر به فرد خود را دارد و فضای آن به اندازه‌ای بزرگ و دلباز می‌باشد که همانند یک هتل به نظر می‌آید.
در سال ۱۹۳۸ تعداد بیماران به اندازه‌ای بیشتر شد که این آسایشگاه شش برابر ظرفیت خود بیمار پذیرفت.
بنابراین کمبود اتاق‌ها موجب گردید تا در هر اتاق حداقل ۵ الی ۶ بیمار روانی بستری شوند. بیشتر شدن بیماران نیز باعث خستگی کارکنان و افزایش حجم کاری آنها گردید. بنابراین به مراتب نگهداری از بیماران مشکل‌تر شد و این عوامل موجب گردیدند کارکنان بد اخلاق‌تر و عصبی‌تر شوند.
در حالت کلی می‌توان گفت نظم آسایشگاه به شدت به هم ریخت و اوضاع به طور باور نکردنی متشنج گردید.
به دلیل این که در این آسایشگاه به تعداد کافی تخت وجود نداشت، کارکنان این آسایشگاه مجبور می‌شدند بیماران را در سلول‌های قفس مانندی نگهداری کنند.
بعدها یک جراح پزشک دیوانه به آسایشگاه ترسناک در وستون اضافه گردید که این پزشک جهت درمان بیماران از ترسناک‌ترین شیوه درمانی قرن بیستم که به آن فرایند درمانی لوبوتومی نیز می‌گفتند، استفاده کرد.
از طریق این شیوه درمانی، رفتار غیر انسانی با بیماران داشتند. به طوری که یک میله تیز و نازک گوشه چشم بیمار می‌نهادند تا به مغز وارد شود و بافت پیوندی قشر پیشانی را قطع نماید.
بر اثر این اتفاق چند نفر جان خود را از دست دادند اما هیچ وقت مشخص نشد چند نفر قربانی شدند. این پزشک رفتار‌های غیر انسانی با بیماران داشت. به طوری که از طریق یک میله نازک و تیز، چشم بیماران روانی را سوراخ می‌کرد تا بافت پیوندی قشر پیشانی را قطع نماید. چند نفر نیز در اثر این اتفاق جان باختند.
گزارشات حاصل از آسایشگاه وستون
بعضی از گزارشات حاکی از آن است که هیچ بیماری بعد از بستری شدن بهبودی پیدا نکرد. در حقیقت آن گروه از بیماران که قابل کنترل نبودند، در شرایط بد و در داخل قفس محافظت می‌شدند. به علت اوضاع بد حاکم و عدم موفقیت در درمان بیماران این مکان برای همیشه بسته شد و در نهایت ساختمان این آسایشگاه در اواسط دهه ۱۹۹۰ به طور کل تخلیه گردید.
تورهای گردشگری آسایشگاه ترسناک در وستون
در سال ۲۰۰۷ این آسایشگاه از طرف ایالات متحده به قسمت خصوصی واگذار گردید. کسی که این مکان را خرید، از فرصت استفاده نمود و این ساختمان را به عنوان محلی برای برگزاری تورهای گردشگری ترس به کار برد.
به همین جهت بازدید کنندگان همراه با راهنما در بین راهروهای خالی از روح زندگی این سازه گذر نموده و به داستان پر از انبوه و درد بیماران گوش می‌دهند. افراد اندکی که شجاعت و شهامت لازم را دارند می‌توانند یک شب را در این مکان تسخیر گردیده و متروکه بگذرانند.
شواهد موجود در آسایشگاه وستون
افرادی که از طریق تورهای گردشگری به آسایشگاه وستون رفتند، از وجود نشانه‌ها و علایم خوفناک گزارش کردند. آنها مدعی بودند که صداهای ترسناک و عجیبی که انگار ارواح با یکدیگر صحبت می‌کردند را شنیدند.
این گفته‌ها با توجه به تاریخچه این آسایشگاه بعید به نظر نمی‌رسد. تنها لازم است به وضعیت تاسف بار افرادی که در این مکان بستری بودند و در نهایت جان خود را از دست دادند، نگاه کنید تا درک نمایید که دیوارهای قدیمی این بیمارستان چه چیزهایی را شاهد بودند و چه سرگذشت‌های تلخی را در ذهن خود ثبت نموده‌اند.
پزشک دیوانه آسایشگاه وستون
این پزشک موجب صدمه‌های جسمی جبران ناپذیری در اکثر بیماران گردید. به طوری که بعضی از بیماران از شدت درد جان خود را روی تخت از دست می‌دادند. غفلت و بدخلقی از بیماران این آسایشگاه تا سال ۱۹۴۹ ادامه یافت. بنابراین این عوامل باعث شدند روزنامه چارلستون گازت، گزارشی مبنی بر وضعیت وخیم و ترسناک حکم فرما در این آسایش انتشار نماید که تا پیش از آن از چشم همه مردم مخفی مانده بود.
سرانجام در سال ۱۹۴۹ بعد از بررسی و پیگیری‌های لازم که در این باره صورت گرفت، این آسایشگاه برای همیشه تخلیه گردید و بسته شد.
بعد از اینکه این آسایشگاه بسته شد، مردم داستان‌هایی مبنی بر شنیدن صدای ارواح صدمه دیده و ارواحی که بدون داشتن گناهی از دنیا رفتند، بازگو کردند. این گفته‌ها باعث شد شکارچیان ارواح و ماجراجویان بیشتری به این مکان بروند ولی تاکنون هیچ سند
حقیقی که نشان دهنده وجود ارواح در این آسایشگاه باشد را به دست نیاوردند.
لازم به ذکر است امروزه این آسایشگاه به عنوان موزه در ایالت ویرجینیا نیز شناخته می‌شود.
جمع بندی
در صورتی که به دنبال تجربه‌ای هیجان‌انگیز و پر از آدرنالین می‌باشید، اکیپا با ارائه اتاق‌های فرار و سینماهای ترسناک در کل شهرها، گزینه‌ای بسیار عالی برای شماست. این تفریحات علاوه بر اینکه فرصتی برای سرگرمی فراهم می‌سازند، بلکه شما را در چالش‌هایی قرار خواهند داد که نیاز به تفکر و همکاری دارند.
توصیه می‌کنیم با دوستان یا خانواده به این مکان‌ها رفته و لحظات فراموش‌نشدنی را در دنیای ترس و هیجان تجربه نمایید.
این سایت با تنوع فعالیت‌های خود به همه علاقه‌مندان به ژانر ترسناک این امکان را می‌دهد که دنیای جدیدی را کشف کرده و از آن لذت ببرند.
سوالات درمورد آسایشگاه ترسناک وستون
آیا بازدید از این آسایشگاه امکان‌پذیر است؟
بله، امروزه بازدید از آسایشگاه به عنوان یک جاذبه گردشگری امکان پذیر است.
تعداد مردگانی که در دخمه پاریس دفن شده‌اند چقدر است؟
این آسایشگاه به خاطر شرایط زندگی نامناسب بیماران، روش‌های درمانی غیرانسانی و برخی از رویدادهای مرموز و غم انگیز در طول تاریخ، به عنوان یک مکان ترسناک شناخته می‌شود.
